Στο βάθος της κοιλάδας του Φαφλάγκου, σε υψόμετρο 200 μ. βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγίας της Κεραλιμενιώτισσας που είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Μπαίνοντας στην εκκλησία, δεν θα δείτε παρά ασβεστωμένους κάτασπρους τοίχους, ωστόσο από ίχνη που βρέθηκαν, διαπιστώθηκε ότι η εκκλησία παλαιότερα ήταν τοιχογραφημένη και, λόγω αγνοίας, οι κάτοικοι του Καλαμιού οπού υπάγεται διοικητικά η Μονή, την έβαψαν για να την καλλωπίσουν.
Σύμφωνα με την παράδοση, χτίστηκε από μοναχούς της Μονής του Αγίου Προκοπίου, την οποία αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν, όταν την κατέστρεψαν οι Σαρακηνοί. Και το όνομα της όμως συνδέεται με μια ιστορία που ανάγεται στην εποχή των κουρσάρων.
Σε μία από τις επιδρομές τους, οι Μαροκινοί αποβιβάστηκαν στο Φαφλάγκο και προχωρώντας προς το εσωτερικό του έφτασαν στη Μονή της Παναγίας. Αφού λεηλάτησαν το μοναστήρι και άρπαζαν τους θησαυρούς του, πήραν σκλάβους τους μοναχούς και επέστρεψαν στα καράβια. Για πολλές ημέρες όμως δεν μπορούσαν να φύγουν λόγω των θυελλωδών ανέμων. Κάποια στιγμή απελπίστηκαν και αποφάσισαν να αφήσουν τους μοναχούς και τους θησαυρούς τους. Αμέσως κόπασε ο αέρας και μπόρεσαν να φύγουν. Την απότομη αυτή αλλαγή ακόμα και οι πειρατές τη συνέδεσαν με την Παναγία που έκτοτε τη σέβονταν. Μάλιστα, όταν αργότερα επέστρεψαν ξανά στο Μοναστήρι έφεραν μαζί τους δώρα στην Παναγία μεταξύ των οποίων ήταν και ένα ασημένιο ομοίωμα καραβιού που έφερε στο πηδάλιο του την εικόνα της Παναγίας και αφιέρωση στην "Κερά των Λιμανιών" που με τον καιρό έγινε Κεραλιμανιώτισσα.
Ιστορικά το μοναστήρι έπαιξε σπουδαίο ρόλο στις επαναστάσεις. Σήμερα oι Καλαμιώτες το θεωρούν το πιο θαυματουργό μοναστήρι της περιοχής και κάθε χρόνο εδώ γίνεται μεγάλο πανηγύρι το δεκαπενταύγουστο.
