Βρίσκεται σε μια καταπράσινη και δροσερή περιοχή στις υπώρειες του Ψηλορείτη, κοντά στις Κάτω Ασίτες και σε υψόμετρο 530 μ.. Απέχει από τη πόλη του Ηρακλείου 23 χλμ.. Στη περιοχή της μονής λέγεται πως βρίσκονται τα ψηλότερα δέντρα της Κρήτης, ένα κυπαρίσσι κι ένας πλάτανος.
Ιδρυτής της μονής φέρεται ο Σιλβέστρος ο Κρής. Στην αυλή της μονής εκτός από ένα βενετσιάνικο φτερωτό λιοντάρι με χρονολογία MDCXVII (1617) υπάρχει πηγή με άφθονο νερό και μία παράδοση θέλει το μοναστήρι να παίρνει το όνομα του ακριβώς από το γοργό γέμισμα των λαγηνιών.
Η μονή καταστράφηκε από τους Τούρκους όταν οι τελευταίοι κατέλαβαν το νησί, ανοικοδομήθηκε ξανά το 1830 από τον ηγούμενο Μεθόδιο και ξανακαταστράφηκε στην επανάσταση του 1866, καθώς, λόγω της ορεινής της θέσης, λειτουργούσε ως έδρα επαναστατών και επαναστατικών συνελεύσεων. Στη μονή βρίσκεται ο τάφος και η προτομή του συμπολεμιστή του Καπετάν Κόρακα, Φραγκιού Μαστραχά που σκοτώθηκε ηρωικά αγωνιζόμενος σε μάχη του 1868.
Παρά το παρελθόν της, ο 20ος αιώνας βρήκε τη Μονή σε παρακμή. Το 1957 άρχισαν να λειτουργούν στο χώρο της Μονής εκκλησιαστικές κατασκηνώσεις και οικοτροφεία, οικοδομήθηκαν νέα κτήρια και η μονή απέκτησε ξανά ζωή. Πριν από λίγα χρόνια, η Εκκλησία της Κρήτης αποφάσισε να επανιδρύσει το παλιό ιστορικό μοναστήρι. Σήμερα έχει δυο μοναχούς.
